Wednesday, November 26, 2008

နာရီ၀က္

ဒါ တရုတ္စကားပန္းပင္ပဲေပါ႔.. အပြင္႔ေလးေတြကို ေရေႏြးေဖ်ာ.. ျပီးေတာ႔..

ဒီပိုးဟတ္ေသးေသးေလးေတြက ဘယ္နားကေန ထြက္ထြက္လာျပန္ၿပီလည္း..

ရွားေစာင္းလက္ပတ္ဂ်ယ္ကို ေခါင္းမွာလိမ္းလုိက္ရင္ ဆံပင္သန္မွာလား..

ဟုိ တရုတ္မပဲ ျဖစ္ရမယ္..

အခုအခ်ိန္ျပတဲ႔ တီဗြီ ပရိုဂရမ္ေတြက ပ်င္းစရာခ်ည္းပါကြာ..

ေအာ္.. အျပင္မွာ မိုးမွဳန္မွဳန္ေလး က်ေနတာကိုး..

ေလွကားတက္သြားတဲ႔ ေဒါက္ဖိနပ္သံက က်ယ္လုိက္တာ..

ေဘဂြန္ပန္းေဆးဘူးအျပာေရာင္ က အစိမ္းေရာင္ေလာက္ မေကာင္းဘူး..

ဗိုက္ေတာင္ ဆာလာသလိုလိုရွိတယ္..

ႏွာေစးေနတာ ဘယ္ေတာ႔မွ ေပ်ာက္မွာလည္း..

ဒီေန႔ေတာ႔ ပန္းပင္ေလးေတြ ေရေလာင္းစရာ မလိုေလာက္ေသးပါဘူး..

ေက်ာကုန္း ဒီနား ပဲ ယားယားေနတယ္..

မိုဘုိင္းဖုန္းက ဘက္ထရီ ဖလက္ေနတာပဲ..

ရထားလက္မွတ္ ဒီည ၀ယ္ျဖစ္ေအာင္ ၀ယ္ရမယ္..

စကင္းကင္ဆာ ျဖစ္ခ်င္ေနလား မသိ..

ဘာမွနားမလည္ပါလားတဲ႔.. ဟုိမွာ ကြန္မင္႔ထဲ ေရးထားတယ္..

စိန္ပန္းျပာတဲ႔.. အခုမွျမင္ဖူးတယ္.. စိန္ပန္းနီကေတာ႔ ကုိယ္တို႔ေက်ာင္းရဲ႕ ထရိတ္မတ္ ေလ..

မီးပူတုိက္ရဦးမွာပဲ..

ၾကက္ဥေက်ာ္နဲ႔ပဲ စားေတာ႔မယ္..

ဖေယာင္းတုိင္ ထြန္းရမွာလား..

ပစၥည္းေတြ ဘယ္ေတာ႔လာခ်မွာလဲ..

စတီဖင္ကင္း ၀တၳဳလည္း မၿပီးေသးဘူး..

မနက္ျဖန္ည ငါခရီးသြားရေတာ႔မွာပဲ..

ဘယ္သူပါလိမ္႔..

နာရီ၀က္အတြင္းေရာက္မယ္ဆိုပါလား..

Wednesday, November 12, 2008

ဂြက်ျခင္း

စက္ျပင္ဆရာ (မကၠင္းနစ္) တစ္ေယာက္ အတြက္ ဂြက်ျခင္းမွာ အႏၱရယ္မ်ားလွစြာ၏။ အႏွီသို႔ေသာ စကားကို အရင္းအဖ်ားမရွိ ေျပာတတ္ေသာ က်ႏုပ္၏ ဥာဥ္အတိုင္း ေျပာလုိက္သည္႔အတြက္ အသင္စာရွဳသူမ်ား၏ အေတြးကို ေနာက္က်ိရွဳပ္ေထြးေစမည္ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ လင္းေပဦးအံ႔။ စာရွဳသူတုိ႔အေနျဖင္႔ ေရွးဦးစြာ ဂြက်တတ္ေသာ စက္ျပင္ဆရာ၏ လက္ေအာက္မွ လူမ်ား၏ ဘ၀ကို ကိုယ္ခ်င္းစာႏိုင္ရမည္ ျဖစ္သည္။ စက္ျပင္ဆရာလက္မွ က်လာေသာ ဂြသည္ နံပါတ္ ၁၄ ဂြ ထက္ႀကီးလွ်င္ေသာ္၄င္း၊ ဂဏန္းလက္မ၊ ေဘာ႔စပန္နာ စေသာ ဂြႀကီးမ်ားဆိုလွ်င္ေတာ႔ လက္ေအာက္ေနသူမ်ားအဖို႔ မေထာင္းတာလွေပ။ သို႔ေသာ္ျငားလည္း အသင္စာရွဳသူသည္ စက္ျပင္ဆရာတစ္ဦး မဟုတ္ခဲ႔လွ်င္ကား သင္၏ဂြက်ျခင္းသည္ အမ်ားသူငါကို ထိပ္ေပါက္၊ ေခါင္းကဲြ၊ ေဆးရံု ေဆးခန္းေရာက္သည္ အထ ိမဆိုး၀ါးသြားေစကာမူ အတန္အသင္႔ေတာ႔ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္ေစႏုိင္ေပေသး၏။

အုိ စာရွဳသူ.. သင္သည္ ဂြက်တတ္သူ တစ္ဦးပါလား။ ဤေမးခြန္းကို အေလာတႀကီး မေျဖမီ ဂြက်ျခင္းဆိုတာကို တိတိက်က် သေဘာေပါက္ရဲ႕လားဟု ကိုယ္႔ကိုယ္ကုိ ဆန္းစစ္သင္႔သည္။ ဂြက်ျခင္းဆိုေသာ သေဘာတရားကို သင္အေနႏွင္႔ အသက္ဘယ္အရြယ္ေလာက္တြင္မွ ေရးေတးေတး စတင္နားလည္ခဲ႔သည္ကို မွတ္မိပါေသး၏ေလာ။ အရစ္ရွည္ျခင္း၊ အေတြးေခါင္ျခင္း၊ ေၾကာင္ျခင္း၊ ေခါင္းမာျခင္း၊ ကန္႔လန္႔တုိက္ျခင္း၊ ကတ္တီးကတ္ဖဲ႔ျခင္း၊ တယူသန္ တဇြတ္ထိုးျခင္း စသည္တို႔ႏွင္႔ ဂြက်ျခင္း မည္ကဲ႔သို႔ ကဲြျပားသနည္းကို တိတိပပ ရွင္းျပႏုိင္ပါသလား။ ဂြက်ျခင္းကို ရည္ညႊန္းသည္႔ အဂၤလိပ္စာလံုး၊ တရုတ္စာလံုး၊ ဟင္ဒီစာလံုး၊ အာေရဗ်စာလံုးမ်ား ကိုလည္း သိရင္ေျပာခဲ႔ပါ။ အခ်စ္၏ ဆန္႔က်င္ဖက္သည္ အမုန္း ျဖစ္ေၾကာင္း ကမၻာ႔လူဦးေရ တ၀က္ေက်ာ္ေက်ာ္ကလက္ခံထားသည္။ ထုိသို႔ဆိုလွ်င္ ဂြက်ျခင္း၏ ဆန္႔က်င္ဖက္သည္ ပဇာနည္း။ ဂြတက္ျခင္း ေပေလာ။ (က်ႏုပ္၏ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုးတြင္ေတာ႔ ဂြတက္ျခင္းကို တစ္ႀကိမ္သာ နဖူးေတြ႔ ဒူးေတြ႔ ႀကံဳဖူး၏။ အဆိုပါ သူငယ္ခ်င္းကို အရပ္မွ၀ုိင္း၀န္းၿပီး ေၾကာင္ေမြးမီးရွိဳ႕၍ ရွဴခိုင္းလိုက္မွ ဂြတက္ျခင္း နိတၳိတံေလ၏။ ဤကား စကားခ်ပ္။)

က်ႏုပ္၏ အလိုအရ ဂြက်ျခင္းသည္ အမွန္တရားကို အတံုးလိုက္ အတစ္လိုက္ အသံုးျပဳျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ သင္႔အေနျဖင္႔ က်ႏုပ္၏ ယူဆခ်က္ႏွင္႔ မကိုက္ညီပါက လြတ္လပ္စြာ ကဲြလြဲခြင္႔ရွိသည္။ အဘယ္ေၾကာင္႔ဆိုေသာ္ “ေလႏုေအး” ဆိုေသာ စကားလံုးကို ဆရာ ဒဂုန္တာရာ ၏ မူပိုင္ဟုသတ္မွတ္ထားသလိုမ်ိဳး “ဂြက်ျခင္း” ဆိုေသာ စာလံုးကို က်ႏုပ္အေနႏွင္႔ ဘယ္တုန္းကမွ် အပုိင္သိမ္းထားလိုစိတ္ မရွိေသာေၾကာင္႔ျဖစ္သည္။ တခ်ိန္ေသာအခါက စာေရးဆရာမ မစႏၵာ သည္ ဆရာေမာင္သာရ ႏွင္႔တဲြ၍ စာအုပ္တစ္အုပ္ထုတ္ေလသည္။ ယင္းစာအုပ္တြင္ ၄င္းတုိ႔တစ္ဦးစီ၏ ၀တၳဳတစ္ပုဒ္စီပါေလ၏။ မစႏၵာ၏ ၀တၳဳေခါင္းစဥ္မွာ “မစပ္ေသာ ငရုတ္” ျဖစ္၍ ေမာင္သာရ၏ ၀တၳဳေခါင္းစဥ္မွာ “ငရုတ္မွန္လွ်င္ စပ္ရလိမ္႔မည္” ဟူသတတ္။ က်ႏုပ္သည္ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ဆရာေမာင္သာရအား ဂြက်ေသာသူ အျဖစ္သတ္မွတ္လိုက္ေတာ႔သည္။ သူသည္ကား က်ႏုပ္အထက္တြင္ ဆိုခဲ႔သည္႔အတုိင္း အမွန္တရားကို အတံုးလိုက္ သံုးသျဖင္႔ ဤကဲ႔သို႔ အထင္ခံရျခင္းျဖစ္ေပ၏။

တစ္ခါက သမီးရည္းစားေမာင္ႏွံ အတူတြဲေလွ်ာက္စဥ္ လမ္းေဘးတြင္ ပန္းသည္တစ္ဦးကိုေတြ႔ေလသည္။ ေရာင္းေနေသာ ပန္းမ်ားသည္ အလြန္လတ္ဆတ္ လွပသည္ ဆိုသတတ္။ ထုိအခါ အမ်ိဳးသားက သူ႔ခ်စ္သူအား ပန္း၀ယ္ေပးရမလား ဟုေမး၏။ အမ်ိဳးသမီးက ေနပါေစ ဟုေျပာလိုက္ေသာ္လည္း စိတ္ထဲတြင္မေတာ႔ ေလာကမွာ ပန္းမႀကိဳက္တဲ႔ မိန္းမဆိုတာမ်ား ရွိလို႔လား၊ ပန္းမႀကိဳက္တတ္ခဲ႔ရင္ေတာင္ ကိုယ္႔ခ်စ္သူေပးတဲ႔ ပန္းကို ျငင္းမယ္႔ မိန္းမမ်ားရွိမလား၊ တကယ္ဆို ေမးေနဖို႔ကိုမလိုပဲ ၀ယ္ေပးရမွာ စသည္ျဖင္႔ေတြးေတြးၿပီး အခြင္႔အေရးႀကံဳသည္ႏွင္႔ စိတ္ေကာက္ေလေတာ႔သည္။ အမ်ိဳးသားဖက္ကၾကည္႔လွ်င္ေတာ႔ ပန္းမႀကိဳက္သူကို ပန္း၀ယ္ေပးရင္ မေကာင္းဘူးဆိုတဲ႔ စိတ္နဲ႔ပါ။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ဘယ္သူ ဂြက်တာလဲ။

ေနသည္ အေရွ႕အရပ္မွ၀င္၍ အေနာက္အရပ္မွ ထြက္သည္တဲ႔။ မင္းခုိက္စိုးစန္လား တာရာမင္းေ၀လား ဘယ္သူေရးလဲေတာ႔ မမွတ္မိေတာ႔ဘူး။ ကမၻာႀကီးကို အခန္းတစ္ခန္း ဒါမွမဟုတ္ အိမ္တစ္လံုးလုိ႔ သေဘာထားၾကည္႔ပါတဲ႔။ တစ္စံုတစ္ဦး သုိ႔မဟုတ္ ဧည္႔သည္တစ္ေယာက္ အခန္းထဲ၊ အိမ္ထဲကို လွမ္း၀င္လာရင္ ၀င္လာတယ္လို႔ ေျပာျပီး ျပန္ထြက္သြားရင္ ထြက္သြားတယ္လို႔ ေျပာရမွာေပါ႔တဲ႔။ ေနဟာ တစ္စံုတစ္ေယာက္၊ ကမၻာႀကီးဟာ အခန္းတစ္ခန္းဆိုရင္ေကာ။ ဒီလိုဆိုရင္ေတာ႔ ေနသည္ အေရွ႕အရပ္မွ၀င္၍ အေနာက္အရပ္မွ ထြက္သည္ဆိုတာ ဘယ္သူမွျငင္းမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါကိုေကာ ဂြက်တယ္လို႔ေျပာဦးမလား။

ရက္ပါရူး ရူးေနတဲ႔ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကေတာ႔ ေျပာပါတယ္.. အစ္ကိုရယ္ ဂြဆိုတာ က်မွေကာင္းတာဗ်၊ ဒီေတာ႔မွ ဒီလိုမ်ိဳး ဆြဲဆဲြတင္လို႔ ရတာေပါ႔.. လို႔ေျပာၿပီး သူ႔ရဲ႕ေဘာင္းဘီပြပြ ဂြက်က်ကို လက္ဖ၀ါးေလးနဲ႔ အုပ္၊ ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ဆဲြတင္ျပျပီး ကြတကြတနဲ႔ ကပၸလီဂက္တို စတုိင္ ေလွ်ာက္သြားေလေတာ႔၏။